Tarczyca w ciąży - Jakie zagrożenia może mieć niedoczynność tarczycy wykryta w czasie ciąży? Wyniki nowego badania wykazują, że nawet umiarkowane zaburzenia czynności tarczycy we wczesnym okresie ciąży znacznie zwiększają ryzyko wystąpienia poważnych powikłań, i zwracają uwagę na fakt, że w pierwszym trymestrze ciąży należy wykonać ogólne badania przesiewowe. Wyniki zostaną zaprezentowane 23 czerwca na dziewięćdziesiątym czwartym corocznym zgromadzeniu Towarzystwa Endokrynologicznego w Houston.
"Wyniki te są potwierdzeniem dowodów zebranych w poprzednich badaniach, wskazujących na fakt, że wszystkie kobiety w ciąży, niezależnie od ryzyka zaburzenia czynności tarczycy, które może ich dotyczyć, powinny wykonać w ciągu pierwszych trzech miesięcy od zajścia w ciążę badania przesiewowe pod kątem zaburzeń czynności tarczycy", powiedział główny autor badania, dr Jubbin Jagan Jakub, docent Chrześcijańskiej Akademii Medycznej i Szpitala w Ludhiana, w Pendżabie, Indie.
Hormon tarczycy jest wytwarzany przez gruczoł tarczowy, znajdujący się w szyi. Pomaga on regulować proces przetwarzania żywności w energię. Zbyt niska produkcja hormonu lub niedoczynność tarczycy, mogą powodować objawy takie jak zmęczenie, wrażliwość na niskie temperatury, zaparcia i depresję.
W czasie ciąży nie leczona niedoczynność tarczycy wiąże się ze zwiększonym ryzykiem poronienia, wewnątrzmacicznego obumarcia płodu, niską wagą urodzeniową oraz innymi poważnymi komplikacjami. Chociaż wcześniejsze badania sugerowały, że kobiety z umiarkowanymi zaburzeniami czynności tarczycy lub z utajoną niedoczynnością tarczycy są także bardziej narażone na komplikacje, trudno było określić poziom ryzyka.
W badaniu tym badacze wykazali, że nawet łagodne zaburzenia czynności tarczycy, które nie spełniają kryteriów odnoszących się do niedoczynności tarczycy, znacznie zwiększyły ryzyko poważnych problemów. W stosunku do kobiet ciężarnych z prawidłową czynnością tarczycy, zdwojone ryzyko dotyczyło:
»• poronień (≤20 tydzień ciąży), przedwczesnego porodu i niskiej masy urodzeniowej
• oraz było aż siedem razy większe, jeżeli chodzi o wewnątrzmaciczne obumarcie płodu.«
Badania przesiewowe w kierunku niedoczynności tarczycy powinny obejmować szczegółową historię objawów, jak również proste badanie krwi w celu pomiaru poziom hormonu tyreotropowego (TSH), który stymuluje produkcję hormonu tarczycy. Obecnie tylko kobiety w ciąży z objawami klinicznymi tarczycy są rutynowo badane. Po rozpoznaniu, stan zdrowotny kobiety może być skutecznie kontrolowany za pomocą leków, które zastępują naturalny hormon tarczycy wersją syntetyczną. W ramach większego projektu, dotyczącego rutynowego badania przesiewowego tarczycy we wczesnym okresie ciąży, naukowcy do przeprowadzenia badania zwerbowali tysiąc kobiet w pierwszym trymestrze ciąży. Następnie przy użyciu testu TSA zmierzyli poziom funkcjonowania u nich tarczycy.
Normalne funkcjonowanie tarczycy stwierdzono u 533 pacjentek, a 263 pacjentki miały łagodne zaburzenia. Pozostałe pacjentki z rozpoznaną niedoczynnością tarczycy zostały wycofane z badania. Dalsze działania kontynuowano aż do zakończenia ciąży.
Następnie dr Jakob wraz z zespołem porównał wskaźnik poronień, przypadków obumarłego płodu, przedwczesnego porodu i niskiej wagi urodzeniowej. Przeanalizowali oni również kilka innych powikłań, które jednak nie różniły się u kobiet z normalnym funkcjonowaniem tarczycy w porównaniu z kobietami o umiarkowanie niskim jej funkcjonowaniu.
Dr Jakob stwierdził: "Nasze wnioski są wskazują, że wszystkie kobiety w ciąży podczas pierwszej wizyty muszą przejść badania przesiewowe pod kątem zaburzeń czynności tarczycy". "To powinno stanowić podstawę dla lokalnych stowarzyszeń, aby wprowadzały zmiany w swoich wytycznych".
